Komunikat prasowy
Zadymione różowe centrum Mgławicy Omega
4 stycznia 2012
Nowe zdjęcie Mgławicy Omega uzyskane przez Bardzo Duży Teleskop (VLT) jest jednym z najostrzejszych fotografii tego obiektu kiedykolwiek wykonanych z powierzchni Ziemi. W kolorze różowym ukazuje pyłowe centralne części tego słynnego gwiezdnego żłobka i ujawnia nadzwyczajne szczegóły kosmicznego krajobrazu gazowych obłoków, pyłu i nowonarodzonych gwiazd.
Kolorowy gaz i ciemny pył w Mgławicy Omega służą jako surowy materiał do tworzenia następnych generacji gwiazd. W zaprezentowanej części mgławicy całość rozświetlają najnowsze gwiazdy na scenie – oślepiająco jasne i świecące na biało-niebiesko. Wyglądające jak dym wstęgi pyłu prezentują się na tle świecącego gazu. Dominujące czerwonawe kolory tego fragmentu obłoku pochodzą od gazu wodorowego, świecącego pod wpływem intensywnych promieni ultrafioletowych od młodych, gorących gwiazd.
Mgławica Omega znana jest pod wieloma nazwami, zależnymi od tego kto ją obserwował, kiedy i co sądzono na temat dostrzeżonego obiektu. Są to nazwy takie jak Mgławica Łabędź, Mgławica Podkowa, a nawet Mgławica Homar. Obiekt został także skatalogowany jako Messier 17 (M17) oraz NGC 6618. Mgławica położona jest około 6500 lat od nas w kierunku gwiazdozbioru Strzelca. Jako popularny obiekt obserwacji dla astronomów ten rozświetlony gaz i pył jest jednym z najmłodszych i najaktywniejszych gwiezdnych żłobków dla masywnych gwiazd w Drodze Mlecznej.
Zdjęcie uzyskano za pomocą instrumentu FORS (FOcal Reducer and Spectrograph), pracującego na Antu, jednym z głównych teleskopów VLT. Poza olbrzymim teleskopem, w uzyskaniu świetnego obrazu pomogło wyjątkowo stabilne powietrze podczas obserwacji, pomimo obecności niewielkich chmur [1]. W efekcie fotografia należy do najostrzejszych zdjęć tej części Mgławicy Omega kiedykolwiek uzyskanych z Ziemi.
Zdjęcie jest jednym z pierwszych opracowanych jako część programu Kosmiczne Klejnoty ESO [2].
Uwagi
[1] “Seeing” – termin uzywany przez astronomów do określania zaburzających efektów od ziemskiej atmosfery – podczas nocy obserwacyjnej był bardzo dobry. Typowym pomiarem seeingu jest obserwowana średnica gwiazdy widocznej przez teleskop. W tym przypadku pomiar seeingu był niezwykle korzystny: 0,45 sekundy łuku, co oznacza niewielkie rozmycie i mruganie obiektu.
[2] Program Kosmiczne Klejnoty ESO (ESO Cosmic Gems) jest inicjatywą, która dla celów edukacyjnych i popularyzacji, wykorzystując teleskopy ESO, produkuje zdjęcia interesujących, intrygujących lub atrakcyjnych wizualnie obiektów. Program używa niewielkich ilości czasu obserwacyjnego, w powiązaniu z czasem nieużywanym w inny sposób w harmonogramach teleskopów, aby zminimalizować wpływ na obserwacje naukowe. Wszystkie zebrane dane mogą być też odpowiednie dla celów naukowych i są dostępne publicznie dla astronomów poprzez archiwum naukowe ESO.
Więcej informacji
W roku 2012 mija 50. rocznica utworzenia Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO). ESO jest wiodącą międzyrządową organizacją astronomiczną w Europie i najbardziej produktywnym obserwatorium astronomicznym na świecie. Jest wspierane przez 15 krajów: Austria, Belgia, Brazylia, Czechy, Dania, Finlandia, Francja, Hiszpania, Holandia, Niemcy, Portugalia, Szwajcaria, Szwecja, Wielka Brytania oraz Włochy. ESO prowadzi ambitne programy dotyczące projektowania, konstrukcji i użytkowania silnych naziemnych instrumentów obserwacyjnych, pozwalając astronomom na dokonywanie znaczących odkryć naukowych. ESO odgrywa wiodącą rolę w promowaniu i organizowaniu współpracy w badaniach astronomicznych. ESO zarządza trzema unikalnymi, światowej klasy obserwatoriami w Chile: La Silla, Paranal i Chajnantor. W Paranal ESO posiada Bardzo Duży Teleskop (Very Large Telescope), najbardziej zaawansowane na świecie astronomiczne obserwatorium w świetle widzialnym oraz dwa teleskopy do przeglądów. VISTA pracuje w podczerwieni i jest największym na świecie instrumentem do przeglądów nieba, natomiast VLT Survey Telescope to największy teleskop dedykowany przeglądom nieba wyłącznie w zakresie widzialnym. ESO jest europejskim partnerem dla rewolucyjnego teleskopu ALMA, największego istniejącego projektu astronomicznego. ESO planuje obecnie 40-metrowej klasy Ekstremalnie Wielki Teleskop Europejski (European Extremely Large optical/near-infrared Telescope - E-ELT), który stanie się “największym okiem świata na niebo”.
Linki
• Photos of the VLT
• A wider view of the Omega Nebula from the VST
• ESO's Cosmic Gems
Kontakt
Richard Hook
ESO, La Silla, Paranal, E-ELT and Survey Telescopes Public Information Officer
Garching bei München, Germany
Tel.: +49 89 3200 6655
Tel. kom.: +49 151 1537 3591
E-mail: rhook@eso.org
Krzysztof Czart (Kontakt dla mediów Polska)
Sieć Popularyzacji Nauki ESO
oraz Urania - Postępy Astronomii
Toruń, Polska
Tel.: +48 513 733 282
E-mail: eson-poland@eso.org
O komunikacie
Komunikat nr: | eso1201pl |
Nazwa: | M 17, Messier 17, NGC 6618, Omega Nebula |
Typ: | Milky Way : Nebula : Type : Star Formation |
Facility: | Very Large Telescope |
Instrumenty: | FORS2 |