Persbericht

ESO-waarnemingen laten zien dat de eerste interstellaire bezoeker uniek is

VLT toont een donker, roodachtig en zeer langwerpig object

20 november 2017

Voor het eerst hebben astronomen een planetoïde onderzocht die vanuit de interstellaire ruimte ons zonnestelsel is binnengekomen. Waarnemingen met ESO’s Very Large Telescope in Chili en telescopen van sterrenwachten elders te wereld laten zien dat dit unieke object miljoenen jaren door de ruimte heeft gezworven voordat het bij toeval ons zonnestelsel tegenkwam. Het lijkt om een donker, roodachtig, langwerpig object te gaan dat voornamelijk uit gesteenten of metalen bestaat. De nieuwe onderzoeksresultaten verschijnen op 20 november 2017 in het tijdschrift Nature.

Op 19 oktober 2017 registreerde de Pan-STARRS 1-telescoop op Hawaï een zwak lichtpuntje dat zich langs de hemel verplaatste. Aanvankelijk leek het om een kleine, snel bewegende planetoïde te gaan, zoals die wel vaker worden ontdekt.In de dagen erna maakten vervolgwaarnemingen het mogelijk om de baan van het object te berekenen. Deze baanberekeningen lieten onomstotelijk zien dat de oorsprong van het kleine hemellichaam niet binnen ons eigen zonnestelsel kon liggen, zoals dat voor alle andere planetoïden en kometen die ooit zijn waargenomen geldt: het moet afkomstig zijn uit de interstellaire ruimte. Hoewel het aanvankelijk als een komeet werd geclassificeerd, gaven waarnemingen door ESO en andere sterrenwachten aan dat het object, dat in september 2017 zijn kleinste afstand tot de zon had bereikt, geen teken van kometenactiviteit vertoonde. Daarop werd het object alsnog ingedeeld bij de interstellaire planetoïden en kreeg het de aanduiding 1I/2017 U1 (`Oumuamua) [1].

‘We moesten snel handelen,’ legt teamlid Olivier Hainaut van ESO in Garching, Duitsland, uit. ‘`Oumuamua was al voorbij het punt van dichtste nadering tot de zon en op weg terug naar de interstellaire ruimte.’

ESO’s Very Large Telescope (VLT) werd aan het werk gezet om de baan, de helderheid en de kleur van het object nauwkeuriger te bepalen dan met kleinere telescopen mogelijk was geweest. Dat moest vlug gebeuren, omdat `Oumuamua snel zwakker werd naarmate zijn afstand tot zon en aarde groter werd en hij het zonnestelsel uit vluchtte. Het object bleek nog meer verrassingen in petto te hebben.

Door de opnamen die met behulp van vier verschillende filters door het FORS-instrument van de VLT waren gemaakt te combineren met die van andere grote telescopen, ontdekte een team van astronomen onder leiding van Karen Meech (Institute for Astronomy, Hawaï, VS) dat `Oumuamua, die elke 7,3 uur om zijn as wentelt, spectaculaire helderheidsvariaties van een factor tien vertoont.

Karen Meech legt uit wat dit betekent: ‘Deze ongewoon sterke helderheidsvariaties geven aan dat het object zeer langwerpig is: het is ongeveer tien keer zo lang als breed en heeft een ingewikkelde, onbestemde vorm. We hebben ook ontdekt dat het een donkerrode kleur heeft, vergelijkbaar met de objecten in het buitengebied van ons zonnestelsel, en bevestigd dat het volkomen inert is – in zijn omgeving is niet het minste spoor van stof te zien.’

Deze eigenschappen wijzen erop dat `Oumuamua een compact, mogelijk rotsachtig of metaalrijk object is dat weinig water of ijs bevat. Dat zijn oppervlak donker en rood is, kan het gevolg zijn van miljoenen jaren inwerking van kosmische  straling. Hij is naar schatting minstens 400 meter lang.

Voorlopige baanberekeningen suggereren dat het object zo ongeveer uit de richting kwam van de heldere ster Wega, in het noordelijke sterrenbeeld Lier. Maar ondanks dat het zich met een rotgang van ongeveer 95.000 kilometer per uur door de ruimte verplaatste, is de interstellaire planetoïde zo lang onderweg geweest dat, toen hij zich daar ongeveer 300.000 jaar geleden bevond, Wega ver weg was. Het is denkbaar dat `Oumuamua al honderden miljoenen jaren in alle eenzaamheid door de Melkweg zwierf voordat hij bij toeval ons zonnestelsel tegenkwam.

Astronomen schatten dat er ongeveer eens per jaar een interstellaire planetoïde zoals `Oumuamua het centrale deel van ons zonnestelsel binnenkomt. Deze objecten zijn echter heel zwak en moeilijk te ontdekken, waardoor ze tot nu toe niet werden opgemerkt. Pas sinds kort zijn surveytelescopen, zoals Pan-STARRS, krachtig genoeg om een kans te maken ze op te sporen.

‘We blijven dit unieke object waarnemen,’ besluit Olivier Hainaut. ‘En we hopen nauwkeuriger te kunnen vaststellen waar het vandaan kwam en waar het nu naartoe gaat op zijn reis door het Melkwegstelsel. Nu we weten dat we de eerste interstellaire rots hebben ontdekt, bereiden we ons voor op de volgende!’

Noten

[1] De door het Pan-STARRS team voorgestelde naam voor het interstellaire object is geaccepteerd door de Internationale Astronomische Unie (IAU), die verantwoordelijk is voor de officiële naamgeving aan hemellichamen in het zonnestelsel en daarbuiten. De naam `Oumuamua komt uit het Hawaïaans. De IAU heeft ook de nieuwe klasse van interstellaire planetoïden in het leven geroepen, waarvan dit object de allereerste is. De juiste manieren om naar dit object te verwijzen zijn: 1I, 1I/2017 U1, 1I/`Oumuamua en 1I/2017 U1 (`Oumuamua). Het teken voor de O is een zogeheten `okina – een Hawaïaans pauzeteken. De volledige naam spreek je uit als H O oe  moe a moe a. Vóór de introductie van de nieuwe klasse stond het object te boek als A/2017 U1.

Meer informatie

De resultaten van dit onderzoek zijn te vinden in het artikel ‘A brief visit from a red and extremely elongated interstellar asteroid’, van K. Meech et al., dat op 20 november in het tijdschrift Nature verschijnt.

Het onderzoeksteam bestaat uit Karen J. Meech (Institute for Astronomy, Honolulu, Hawaï, VS [IfA]) Robert Weryk (IfA), Marco Micheli (ESA SSA-NEO Coordination Centre, Frascati, Italië; INAF-Osservatorio Astronomico di Roma, Monte Porzio Catone, Italië), Jan T. Kleyna (IfA) Olivier Hainaut (ESO, Garching, Duitsland), Robert Jedicke (IfA), Richard J. Wainscoat (IfA), Kenneth C. Chambers (IfA), Jacqueline V. Keane (IfA), Andreea Petric (IfA), Larry Denneau (IfA), Eugene Magnier (IfA), Mark E. Huber (IfA), Heather Flewelling (IfA), Chris Waters (IfA), Eva Schunova-Lilly (IfA) en Serge Chastel (IfA).

ESO is de belangrijkste intergouvernementele astronomische organisatie in Europa en verreweg de meest productieve sterrenwacht ter wereld. Zij wordt ondersteund door zestien lidstaten: België, Brazilië, Denemarken, Duitsland, Finland, Frankrijk, Italië, Nederland, Oostenrijk, Polen, Portugal, Spanje, Tsjechië, het Verenigd Koninkrijk, Zweden en Zwitserland, en door gastland Chili. ESO voert een ambitieus programma uit, gericht op het ontwerpen, bouwen en beheren van grote sterrenwachten die astronomen in staat stellen om belangrijke wetenschappelijke ontdekkingen te doen. Ook speelt ESO een leidende rol bij het bevorderen en organiseren van samenwerking op astronomisch gebied. ESO beheert drie waarnemingslocaties van wereldklasse in Chili: La Silla, Paranal en Chajnantor. Op Paranal staan ESO’s Very Large Telescope (VLT), de meest geavanceerde optische sterrenwacht ter wereld, en twee surveytelescopen. VISTA werkt in het infrarood en is de grootste surveytelescoop ter wereld en de VLT Survey Telescope is de grootste telescoop die specifiek is ontworpen om de hemel in zichtbaar licht in kaart te brengen. ESO speelt ook een belangrijke partnerrol bij ALMA, het grootste astronomische project van dit moment. En op Cerro Armazones, nabij Paranal, bouwt ESO de 39-meter Extremely Large Telescope, de ELT, die ‘het grootste oog op de hemel’ ter wereld zal worden.

Links

Contact

Olivier Hainaut
ESO
Garching, Germany
Tel: +49 89 3200 6752
E-mail: ohainaut@eso.org

Karen Meech
Institute for Astronomy
Honolulu, Hawai`i, USA
Mob: +1-720-231-7048
E-mail: meech@IfA.Hawaii.Edu

Richard Hook
ESO Public Information Officer
Garching bei München, Germany
Tel: +49 89 3200 6655
Mob: +49 151 1537 3591
E-mail: rhook@eso.org

Rodrigo Alvarez (press contact België)
ESO Science Outreach Network en Planetarium, Royal Observatory of Belgium
Tel: +32-2-474 70 50
E-mail: eson-belgië@eso.org

Connect with ESO on social media

Dit is een vertaling van ESO-persbericht eso1737.

Over dit bericht

Persberichten nr.:eso1737nl-be
Naam:1I/2017 U1 (‘Oumuamua)
Type:Milky Way : Interplanetary Body : Asteroid
Facility:Very Large Telescope
Instruments:FORS2
Science data:2017Natur.552..378M

Afbeeldingen

Artist’s impression van de interstellaire planetoïde `Oumuamua
Artist’s impression van de interstellaire planetoïde `Oumuamua
Gecombineerde diepe foto van `Oumuamua, gemaakt met de VLT en andere telescopen (met aanduiding)
Gecombineerde diepe foto van `Oumuamua, gemaakt met de VLT en andere telescopen (met aanduiding)
De baan van `Oumuamua
De baan van `Oumuamua
Gecombineerde diepe foto van `Oumuamua, gemaakt met de VLT en andere telescopen (zonder aanduiding)
Gecombineerde diepe foto van `Oumuamua, gemaakt met de VLT en andere telescopen (zonder aanduiding)
Artist’s impression van de interstellaire planetoïde `Oumuamua
Artist’s impression van de interstellaire planetoïde `Oumuamua
Lichtkromme van de interstellaire planetoïde `Oumuamua
Lichtkromme van de interstellaire planetoïde `Oumuamua

Video's

ESOcast 138 Light: VLT Discovers First Interstellar Asteroid is like Nothing Seen Before (4K UHD)
ESOcast 138 Light: VLT Discovers First Interstellar Asteroid is like Nothing Seen Before (4K UHD)
Alleen in het Engels
Animatie van de tocht van `Oumuamua door ons zonnestelsel
Animatie van de tocht van `Oumuamua door ons zonnestelsel
Animatie van de tocht van `Oumuamua door ons zonnestelsel
Animatie van de tocht van `Oumuamua door ons zonnestelsel
Animatie van `Oumuamua
Animatie van `Oumuamua